Artykuły na temat Amona Götha

Aus PemperWiki

Wechseln zu: Navigation, Suche

Bild:Ueberschriftamongoeth.jpg

Bild:Identifikation Amon Göths als Prisoner of War.jpg
Karta identyfikacyjna Amona Götha jako POW (Prisoner of war)

„Kto pierwszy strzela, ten ma więcej z życia“

Amon Göth

Plik wideo: Wywiad z Moniką Hertwig, córką Amona Götha i Ruth Kalder


„Mony ma najlepsze predyspozycje do szybkiej i doskonałej kariery w SS: jest on uosobieniem typu młodego, inteligentnego, wysportowanego mężczyzny, jest ambitny aż do bólu oraz agresywny i bez skrupułów gdy dąży do celu. Jest doskonałym organizatorem i gotowy zniszczyć świat tylko po to, aby stworzyć nowy. Uważa siebie za „rewolucjonistę i wybrańca” historii, który otrzymał możliwość tworzenia nowego porządku na świecie. Ponadto jest on skłonny do zabijania. Nie dlatego, że dogłębnie nienawidzi Żydów, Polaków czy Romów, lecz dlatego, że wśród męskiej elity SS zabijanie stało się nową wartością: ten, kto nie jest wystarczająco twardy aby zabijać, nie może liczyć na jakąkolwiek funkcję przywódczą. Mony udowodnił całemu światu, że także wiedeński dżentelmen może być twardy, a nawet twardszy niż wszyscy inni!”.“

Johannes Sachslehner: Der Tod ist ein Meister aus Wien; Wien-Graz-Klagenfurt 2008, s. 42.

„W tym wszystkim syn wiedeńskiego wydawcy nigdy nie stracił z oczu „ekonomicznej” strony zagłady Żydów: czyli szansy na niebotyczne zyski, dzięki którym już widział siebie prowadzącego życie w luksusie jako właściciel banku, drukarni czy majątku ziemskiego. Göth dostrzegł jednorazową szansę, aby przygotować się do życia „po tym wszystkim” jako wielki „przedsiębiorca”. Jedyne co musiał zrobić, to zręcznie wszystko zacząć. Jednak ostatecznie jego koledzy odwrócili się od niego. (…) Historia Götha jest przykładową historią młodego Austriaka, który zmienił się z idealistycznego, brązowego „rewolucjonisty” w aktywnego uczestnika masowej zagłady bez jakiegokolwiek sumienia. Ta historia doskonale obrazuje zakres bestialstwa i pogardy dla ludzi, która może zaistnieć, gdy zostaną stworzone ku temu odpowiednie warunki. Dlatego jest to historia, która dotyczy nas wszystkich.“

Johannes Sachslehner, Der Tod ist ein Meister aus Wien, Wien-Graz-Klagenfurt 2008, s. 13.


„Wiedeński morderca SS Amon Leopold Göth (…) działał nie wykonywał rozkazów sprzecznych z prawem. Nie był on „mimowolnym sprawcą”. Göth kierował się wyłącznie swoim interesem i nie przejmował się zbytnio swoimi dowódcami, a nawet nienawidził „gryzipiórków za biurkami”. Zabijanie było wyłącznie jego pomysłem. Göth zabijał z przyjemności a nie z przymusu. Göth nie potrzebował rozkazów, lecz bez skrupułów wykorzystywał „wolną przestrzeń”, którą udostępniało mu środowisko śmierci panujące na terenie obozu. Komendant Göth celebrował swoją niegraniczoną władzę na pozbawionymi wszelkich praw więźniami do maksimum. W barbarzyńskim świecie, w którym godność człowieka nie miała żadnego znaczenia, Göth z przyjemnością przekraczał granice człowieczeństwa. Göth uległ całkowicie lubieżno-diabelskiej pokusie zezwolenia na zabijanie. Spoglądanie w oczy ludziom skazanym na śmierć dawało mu „kopa”. Göth wykazywał dużą pomysłowość w aranżacji „stylowych” mordów. To właśnie dla niego, dla pomysłowego reżysera śmierci obóz stał się sceną na której codziennie wystawiał różne warianty tej samej krwawej sztuki: mordowania Żydów. Z niebywałą umiejętnością kierował swoimi „współaktorami”: nakaz noszenia konkretnego rodzaju czapki i/albo białych rękawiczek, skoczna muzyka, walce lub opery – mord stawał się jednocześnie „wydarzeniem”, otrzymywał wartość rozrywkową i „bawił” zarówno Götha, jak i pozostałych członków jego załogi. Mordowanie było sportem dla „twardych” mężczyzn. Bardzo szybko więźniowie dostrzegli te sygnały i wiedzieli, że muszą się ich bać“

Johannes Sachslehner, Der Tod ist ein Meister aus Wien, Wien-Graz-Klagenfurt 2008, s. 12 i n

Persönliche Werkzeuge