Rozdział 19 - Likwidacja Julagu I

Aus PemperWiki

W swoim „Sprawozdaniu opartym na faktach“ Brücke zur Freiheit (Most do wolności), Franz-Joseph Müller udokumentował planowaną przez Götha likwidację obozów Julag I-III. Ówczesny dowódca tych obozów Müller otrzymał od Götha rozkaz zabicia wszystkich Żydów. Opór Müllera oraz jego próba zastrzelenia Götha nie powiodły się. Müller został aresztowany i umieszczony w areszcie domowym. ^[1]

Przez trzy dni ukraińscy strażnicy Götha obstawili teren obozu Julag I. W czwartym dniu Göth zwołał wszystkich więźniów na plac apelowy. Poinformował zgromadzonych, że Julag I zostanie rozwiązany, a więźniowie przeniesieni do obozu w Płaszowie. Więźniowie mają 10 minut aby zebrać swój dobytek. Następnie są pędzeni biegiem w kierunku obozu koncentracyjnego w Płaszowie. W tym czasie SS-manni i i ukraińscy strażnicy strzelają do biegnących, a część z nich zabijają kolbami swoich karabinów. Müller i jego żona Rosa bezsilnie przyglądają się, gdy SS-manni wyprowadzają "ich" żydowskie pomoce domowe.

Likwidacja kolejnych obozów

Pracujący Żydzi w Płaszowie

W tym samym dniu zostają zlikwidowane obozy w Prokocimiu i Bieżanowie. Podczas każdej z tych akcji Göth daje swoim ludziom wolną rękę i żąda od nich wyjątkowej brutalności i dowolności w wyborze ofiar. 3000 więźniów przywiezionych do Płaszowa zostaje umieszczonych w "baraku kwarantanny". Nie otrzymują żadnego jedzenia i nie wolno im wychodzić do latryny. Cały barak jest obstawiony przez ukraińskich strażników. Następnego dnia dostają małe porcje żywnościowe i muszą wykonywać całkowicie bezsensowne prace: noszą kamienie, deski i części baraków z jednego końca obozu do drugiego. Przez cały czas popędzają ich członkowie Żydowskiej Służby Porządkowej. Po kilku dniach następuje oczekiwana selekcja.

Selekcja

Jüdische Häftlinge bei Zwangsarbeit in Plaszow

Ok. 100 z nich pozostaje w Płaszowie. Cała reszta jest prowadzona do dworca i ładowana do wagonów towarowych. Przez cały czas są bici, a część z nich ginie od kul. Wśród nich jest także Józef Liebermann, który dobrowolnie zgłosił się do "dalszego transportu". Göth bawi się w pana życia i śmierci i pozwala opuścić kilku skazańcom wagony towarowe. Wybrańcy mogą pozostać w Płaszowie i zostają przydzieleni do wykonywania najcięższych prac.

Transport do innego obozu

Wejście do obozu w Płaszowie

Brutalny załadunek więźniów w Krakowie

W wagonach mężczyźni zostają oddzieleni od kobiet. Drzwi wagonów zostają zamknięte łańcuchami z potężnymi kłódkami, a strażnicy uzbrojeni w karabiny maszynowe zajmują swoje pozycje na dachach wagonów. Dla tysięcy ludzi rozpoczyna się podróż w nieznane. Pociąg porusza się bardzo wolno, dlatego kilku myśli o ucieczce. Ludzie nie mają nic do jedzenia. Swoje potrzeby fizjologiczne załatwiają w miejscu, w którym stoją. Wielu z nich mdleje. Co chwilę słychać strzały z karabinów maszynowych oznaczające, że kolejna próba ucieczki zakończyła się niepowodzeniem. Sytuacja w wagonach jest katastrofalna: ludzie nie mają nic do jedzenia, są spragnieni, wszędzie jest brudno i potwornie śmierdzi. Ponadto ludzie są przerażeni i tracą wszelką nadzieję na ocalenie. Nagle wszystkich obiega informacja, że wjechali na ziemię Świętokrzyską.To oznacza, że jadą do obozu w Skarżysko-Kammienej.

Rozstrzelanie za prośbę

Pismo Mietka Pempera do adwokata Müllera z informacją o więźniach obozu koncentracyjnego

"15 listopada do Skarżysko-Kamiennej jadą nie tylko więźniowie z Julagu I, lecz także fachowi robotnicy z Płaszowa. (...) Nagle pojawił się SS-mann i poinformowałwięźniów, że tylko część z nich zostanie przeniesiona do innego obozu. Zaraz za nim do baraku wszedł Göth. Göth głośno powiedział, że wszyscy z baraku muszą jechać. Na to do Götha podszedł robotnik o nazwisku Pinkas Scheinfeld i zwrócił się do niego. Poinformował go, że nie może nigdzie jechać, ponieważ w obozie jest jego żona, którą musi się opiekować. Scheinfeld nie skończył jeszcze mówić, a Göth już wyciągnął pistolet z kabury tak, jakby była to najzwyklejsza czynność pod słońcem i nie mówiąc ani słowa strzelił do Scheinfelda. Scheinfeld upadł, ale jeszcze się ruszał. Na to Göth oddał drugi strzał, tym razem w głowę. Podczas, gdy z ciała leżącego przed Göthem zaczęła wylewać się krew, Göth zwrócił się do pozostałych więźniów z groźbą: "Jeżeli ktokolwiek ośmieli się cokolwiek do mnie powiedzieć, wtedy skończy tak samo jak on". ^[2]

Strażnicy znajdują jeszcze sześciu innych więźniów ukrywająych się przed transportem do Skarżysko-Kamiennej. Wszyscy zostają zastrzeleni przez Götha.

Próba obalenia zarzutu

Pismo adwokata Albrechta do Pempera z zapytaniem o osoby w Julagu Müllera

W listopadzie 1943 r. Göth starał się odeprzeć zarzuty wysuwane przeciwko niemu przez kancelarię Führera i doprowadzić do tego, aby postępowanie toczyło się w Krakowie. W ten sposób miał nadzieję, że uda mu się w jakikolwiek sposób wpłynąć na tok tego postępowania.

Przypisy

1. ↑ Po likwidacji Julagu I w Krakowie Müller zostaje oskarżony o odmowę wykonania rozkazu i o „niesubordynację wobec przełożonego“ (czyli wobec Amona Götha) i skazany na sześć tygodni walki na froncie w dywizji SS "Galicja". 5 marca 1944 r. w okolicach Tarnopola zostaje złapany przez Rosjan. W 1949 r. sowiecki sąd skazuje go na 25 lat ciężkich robót, jednak już w 1955 r. zostaje zwolniony i może wrócić do domu. 9 stycznia 1960 r. zostaje ponownie aresztowany. 24 kwietnia 1961 r. zostaje skazany na dożywotnie więzienie za "morderstwo w 22 przypadkach, podżeganie do morderstwa w 58 przypadkach, współudział w morderstwie w 5 przypadkach oraz nieumyślne zabójstwo w 5 przypadkach". Müller umiera 18 czerwca 1988 r. Żródła: Johannes Sachslehner, Der Tod ist ein Meister aus Wien, Wien-Graz-Klagenfurt, 2008, s. 270-271 oraz http://www.deathcamps.org/occupation/plaszow_de.htmll
2. ↑ J. Sachslehner, j.w., s. 270.

Artykuły na temat Amona Götha

1: Dom rodzinny i dzieciństwo Amona Leopolda Götha • 2: Göth w ultraprawicowym środowisku • 3: Współpraca z ojcem • 4: W kręgu morderców • 5: Przyjazd Götha do Krakowa • 6: Göth w roli komendanta • 7: Regiment Götha w Płaszowie • 8: Göth czerpie zyski • 9: Nieobliczalność Götha • 10: Ruth Kalder - przyjaciółka Götha • Rozdział 11: Seks i miłość • Rozdział 12: Göth, Schindler i fabryka emalii • Rozdział 13: Zamach • Rozdział 14: Obóz Polaków • Rozdział 15: selekcje do obozów śmierci • Rozdział 16: Masowe egzekucje • Rozdział 17: Zbawienny pomysł Mietka Pempera • Rozdział 18: Sadyzm Götha • Rozdział 19: Likwidacja Julagu I • 20: Urodziny i święta • Rozdział 21: Obóz koncentracyjny w Płaszowie • Rozdział 22: Zdradliwy apel zdrowotny • Rozdział 23: Göth dystansuje się od nazistowskiego reżimu • Rozdział 24: Plan zamordowania Wilka Chilowicza • Rozdział 25: Tworzenie „listy Schindlera” • Rozdział 26: Aresztowanie i sąd SS • Rozdział 27: Proces i egzekucja