Rozdział 25 - Tworzenie „listy Schindlera”

Aus PemperWiki

Inhaltsverzeichnis 1 Sierota - bestia blondyn 2 "Gimnastyka" po 14 godzinach pracy 3 "‎Łowca nazistów" Szymon Wiesenthal odnajduje sadystę 4 Zamknięcie fabryki emalii 5 Lista według Goldberga 6 Przeciwko Göthowi 7 Przypisy

Sierota - bestia blondyn

21-letni Toni Fehringer, "bestia blondyn" był skorumpowanym Kapo komanda pracy nr 1005. Z upodobaniem ciężko torturował pozostałych więźniów. Fehringer nosi zielony trójkąt oznaczający go jako kryminalistę. Tomi Fehringer zamordował swoich rodziców. Dlatego więźniowie nazywają go "sierotą". Fehringer zabiera więźniom chleb, margarynę i marmoladę, które następnie wymienia na czarnym rynku na pieniądze i diamenty. Swoimi zyskami musi dzielić się ze strażnikami SS i ze starszym baraku. Toni jest znany ze swojego sadyzmu i okrucieństwa. Już za najlżejsze przewinienia potrafi tak pobić więźnia, że ten nie może więcej pracować. Jest to jednoznaczne z wyrokiem śmierci, bowiem każdy, kto nie może pracować zostaje zabity.

"Gimnastyka" po 14 godzinach pracy

Toni wyrywa złote zęby z ust ekshumowanych zwłok, a następnie wymienia je na alkohol. Pewnego razu, po 14-godzinnej zmianie przy ekshumacji i paleniu zwłok, pośrodku śmierdzącego odorem zmarłych i dymu powietrza, Tomi pozwala sobie na szczególną rozrywkę. Rozkazuje wycieńczonym więźniom wykonywać ćwiczenia gimnastyczne: trzydzieści przysiadów, padnij, powstań, biegiem marsz. Ta tortura trwa tak długo, aż pierwsi z więźniów zaczynają padać z wycieńczenia.

"‎Łowca nazistów" Szymon Wiesenthal odnajduje sadystę

W komandzie pracy nr 1005 pracuje także żydowski architekt Szymon Wiesenthal. W obliczu okrucieństw, których dopuszcza się Fehringer, Wiesenthal składa sobie przysięgę, że jeżeli przeżyje to piekło, wtedy odszuka Fehringera i postara się, aby został odpowiednio ukarany. I rzeczywiście w 1947 r. Wiesenthal odnajduje Fehringera w miejscowości Kirchdorf an der Krems i doprowadza go przed sąd. Fehringer zostaje skazany na 7 lat ciężkich robót. Po trzech latach "blondynek Toni" umiera w więzieniu.

Zamknięcie fabryki emalii

Pod koniec 1944 r. wszyscy więźniowie musieli wrócić do głównego obozu w Płaszowie. Teraz zaczął się dla nich okres niepewności i obawy o własne życie. Emilia Schindler, która czasami myli się w swoich wspomnieniach i nie jest 100% wiarygodnym źródłem, w następujący sposób opisała ciężką sytuację swojego męża pod koniec 1944 r.: „Sytuacja staje coraz bardziej chaotyczna. Göth zdecydował o zamknięciu obozu w Płaszowie i o wysłaniu wszystkich więźniów – w tym także naszych ludzi – do Auschwitz. Musimy koniecznie wywieźć stąd naszych ludzi, aby mogli pracować w innym miejscu. W Brünnlitz zaoferowano mi zakład zbrojeniowy. Wydaje mi się, że jest to idealne rozwiązanie. Jednak nie mam pojęcia co mam robić, aby przekonać Göth do wydania zgody na przeniesienie fabryki. Próbowałem diamentami, biżuterią, pieniędzmi, wódką, papierosami, kawiorem. Zaczyna brakować mi pomysłów. Wyślę mu kilka pięknych kobiet, aby go zadowolić. Wydaje mi się, że z jego ostatnią kochanką to już koniec. Ta kobieta jest za spokojna i nieustannie próbuje odciągnąć go od jego sadystycznych wybryków. Göth ma jej powoli dość. Może uda mi się w ten sposób? Martwię się także listą, którą musimy przedłożyć. Nawet nie znam nazwisk tych niewielu, którzy przychodzą do mnie do biura i pytają się o różne rzeczy. O innych już nie wspominam. Już rozmawiałem z byłymi właścicielami fabryki. Jeden z Żydów przygotuję listę pracowników, których zabierzemy do Brünnlitz. To wszystko zaczyna mnie denerwować i deprymować. Nie jestem przyzwyczajony do tego, że nie mogę sam załatwić ważnych spraw.“ (Oskar Schindler, cytat według Emilii Schindler, patrz J. Sachslehner, s. 346).

Lista według Goldberga

Według Davida Crowe i Johannesa Sachslehnera to członek Żydowskiej Służby Bezpieczeństwa Marcel Goldberg był tą osobą, która przygotowała "listę" i wpisała na nią wszystkich tych, którzy mogli za to zapłacić. Mietek Pemper, świadek najbardziej godny zaufania, jest zupełnie odmiennego zdania. W pewnym sensie Oskar Schindler i Göth są od siebie uzależnieni. Göth nie chce na front i pragnie nadal pozostać komendantem obozu. Ponadto musi przenieść swoje skarby z Płaszowa, a na to potrzebuje pieniędzy. Oskar Schindler potrzebuje Götha, aby mieć wolną rękę podczas transportu 1000 Żydów.

Przeciwko Göthowi

W międzyczasie Göth zaczyna oskarżać swoich ludzi o najmniejsze przewinienia co prowadzi do tego, że jego SS-manni się od niego odwracają. SS-manni piszą donos na Götha w którym opisują komendanta jako baszę pławiącego się w luksusie, podczas gdy na froncie giną żołnierze. Ponadto wspominają o transakcjach Götha na czarnym rynku. Po przejęciu sprawy Götha przez dra Konrada Morgena, w sierpniu 1944 r. zostaje odnaleziony wagon z majątkiem zrabowanym przez Götha i wszystkie zarzuty znajdują swoje potwierdzenie.

Przypisy

Nach : Johannes Sachslehner, Der Tod ist ein Meister aus Wien; Wien-Graz-Klagenfurt 2008; S. 343-349; Mietek Pemper,Der Rettende Weg. Schindlers Liste.Die wahre Geschichte; Hamburg 2005; S. 281-208