Rozdział 3 - Współpraca z ojcemRozdział

Aus PemperWiki

Wechseln zu: Navigation, Suche
<- Vorhergehendes Kapitel lesen - Nächstes Kapitel lesen ->
Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej z 21 kwietnia 1941 r.: Amon Göth jest prezesem w wydawnictwie swojego ojca
Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej z 21 kwietnia 1941 r.: Amon Göth jest prezesem w wydawnictwie swojego ojca

W marcu 1938 r. dzięki przyłączeniu Austrii do Rzeszy Göth może w końcu powrócić do Wiednia. Po powrocie do Austrii składa wniosek o tymczasowe członkostwo w NSDAP podając, że jego książeczka partyjna znajduje się w Monachium, w grupie lokalnej Thalkirchen. W swoim podaniu podnosi, że zarówno w Monachium, jak i w Mariahilf płacił składki członkowskie oraz, że z powodu „nielegalnej działalności narodowosocjalistycznej” został ukarany i osadzony w areszcie śledczym.[1]

Inhaltsverzeichnis

Ponowne małżeństwo

Amon Göth w latach 30-tych
Amon Göth w latach 30-tych

13 października 1938 r. Amon Göth żeni się w Mariahilf z młodszą o pięć lat Anną Geiger z Tyrolu. To małżeństwo jest możliwe dzięki wprowadzonemu niedawno niemieckiemu prawu małżeńskiemu. Jeżeli wierzyć kwestionariuszowi SS, Göth zaręczył się z Anną Geiger już 7 marca 1936 r., czyli jeszcze przed rozwodem z Olgą Janauschek i zaledwie dwa dni po śmierci matki. Anna jest typem kobiety, który lubi Göth: „prawdziwa sportsmenka, która czuje się na motorze tak samo dobrze, jak na siedzeniu BMW”.[2]

Wystąpienie z kościoła katolickiego

Jesienią 1939 r. Göth występuje z kościoła katolickiego, spełniając w ten sposób oczekiwania stawiane wobec członka SS. Od tego momentu Göth określa się mianem wierzącego w Boga dostosowując się w ten sposób do kolejnej dyrektywy partyjnej.

Amon Franz Göth, ojciec Amona Götha
Amon Franz Göth, ojciec Amona Götha

Zmiana profilu wydawnictwa na tematykę wojskową

Wydawnictwo ojca zostaje zmienione na spółkę handlową, a Mony zostaje powołany na jej prezesa. Jeszcze w styczniu 1939 r. wydawnictwo koncentruje się na książkach o tematyce patriotycznej i religijnej oraz na sprzedaży obrazków ze świętymi. Po wybuchu wojny i zmianie sytuacji politycznej należy dostosować profil wydawnictwa do nowej rzeczywistości. Teraz najlepiej sprzedają się wydawnictwa wychwalające wspaniałe zwycięstwa Wehrmachtu. Ojciec i syn koncentrują swoją działalność na sprzedaży aktualnych militariów. Jesienią 1941 r. wydawnictwo Göth ma ok. 100 przedstawicieli handlowych” 25 na terenie Ostmark, 23 na terenie Kraju Sudeckiego i 55 na terenie „starej Rzeszy”. Sprzedaż ratalna odbywa się za pośrednictwem przedstawicieli handlowych. Amon Göth ma 50% udziałów w zyskach i stratach spółki, jednak nie partycypuje w jej aktywach. Firma działa teraz pod nazwą „Verlag für Militär- und Fachliteratur A. Franz Göth & Sohn”.

Sukces ekonomiczny

Album: Der große Deutsche Feldzug gegen Polen
Album: Der große Deutsche Feldzug gegen Polen

Wielkim sukcesem wydawniczym okazuje się album pt. „Der große deutsche Feldzug gegen Polen. Eine Chronik des Krieges in Bild” („Wielka niemiecka kampania przeciwko Polsce. Kronika wojenna na zdjęciach”). Album ukazuje się za „zgodą” Heinricha Hofffmanna, głównego fotografika NSDAP, a słowo wstępu napisał generał von Reichnau. Już w 1940 r. pojawiło się drugie wydanie albumu. Kolejnym sukcesem wydawnictwa okazała się „księga bohaterów” autorstwa Konrada Leppasa: Die Sudetendeutschen im Weltkriege 1914-1918 (Niemcy Kraju Sudeckiego podczas wojny światowej 1914-1918). W okresie od 1940 – 1944 r. firma osiąga roczny obrót w wysokości 1,5 miliona marek. Göthowie zastanawiają się w co inwestować pieniądze. Amon Franz Göth decyduje się na przejście części firmy wydawniczej Hermes Druck- und Verlagsanstalt. Ojciec z synem nie tylko kupują znaczną część udziałów, lecz także maszyny drukarskie, materiały drukarskie i zwartość magazynów Hermes AG.

Krytyka agresywnej polityki wydawniczej

Agresywna działalność ojca i syna prowadzi niebawem do głośnych głosów krytyki w branży wobec ich wydawnictwa. Krajowy zarząd Izby Piśmiennictwa Rzeszy mówi o „wrzodzie”, który „należy wypalić w całości bez względu na firmę czy nazwiska danych osób”.[3] Amon Franz Göth usprawiedliwia się przed Hugo Haneke, kierownikiem grupy ds. wydawnictw podróżniczych i wysyłkowych tym, że winę za sytuację ponosi jego syn, Amon, który cały czas naciskał na ojca i obiecuje poprawę. Nawet jedna z gazet SS krytykuje „gangsterskie metody” pracowników wydawnictwa. [4] Ojciec Göth obiecuje poprawę oraz bardziej szczegółową kontrolę przedstawicieli handlowych, których liczba niebawem ma wzrosnąć do 300. Jednak zła sława ma utrzymać się do końca istnienia wydawnictwa.

Przypisy

  1. Johannes Sachslehner, Der Tod ist ein Meister aus Wien, Wien-Graz-Klagenfurt 2008, s. 33
  2. Tamże
  3. Johannes Sachslehner, Der Tod ist ein Meister aus Wien, Wien-Graz-Klagenfurt 2008, s. 36.
  4. Tamże, s.38 z przedrukiem z czasopisma SS „Das Schwarze Korps“ , krytykującego metody pracy wydawnictwa rodziny Göth.
Persönliche Werkzeuge